این گزارش دربرگیرنده آمار خشونت، تهدید، توهین و تحقیر، بازداشت و ربوده شدن خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ها و حمله بر رسانه‌ها در سال ۱۳۹۹ می‌باشد که بر مبنای یافته‌های مرکز خبرنگاران افغانستان تهیه شده است. جزئیات این رویدادها در بخش ویژه- شمارشگر رویدادها- در وب سایت مرکز خبرنگاران افغانستان به سه زبان فارسی، پشتو و انگلیسی درج شده و برای همه قابل دسترس می‌باشد.
مقدمه
در سال ۱۳۹۹، براساس موافقتنامه صلح امریکا و طالبان، خشونت ها باید به شکل قابل ملاحظه کاهش می‌یافت اما بر عکس، سطح خشونت‌ها به گونه‌های دیگری ادامه یافت و در این سال حمله‌های هدفمند علیه خبرنگاران و کارمندان رسانهای به طور چشم‌گیری افزایش پیدا کرد. این حمله‌ها که بیشتر با استفاده از ماین‌های چسبکی و یا مغناطیسی و ترور مسلحانه انجام شد، افزون بر این که شمار زیادی قربانی گرفت، به تشدید فضای وحشت و ترس و خودسانسوری بیشتر خبرنگاران دامن زده است و ده‌ها خبرنگار به دلیل نگرانی‌های امنیتی، تردد خود را محدود کرده و یا محل سکونت خود را تغییر داده و ده‌ها تن نیز کشور را به طور موقت یا دایمی ترک کرده اند.
در سال یک سال اخیر حکومت افغانستان در راستای بهبود وضعیت امنیتی و مصونیت خبرنگاران و کارمندان رسانهای از طریق کمیته مشترک حکومت و رسانه‌ها تلاش کرده است. اقدام‌های حکومت در این راستا بیشتر بر بررسی و رسیدگی به رویدادهای خشونت و تهدید خبرنگاران متمرکز بوده است.
اما باوجود این تلاش‌ها، سطح خشونت و تهدید خبرنگاران در مقیاس زیاد ادامه یافت و در ۱۲ ماه اخیر جامعه رسانهای کشور متحمل قربانی و آسیب جسمی و روحی زیادی شده است. یافته‌های مرکز خبرنگاران افغانستان نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۹، آمار کلی خشونت‌ها و دیگر موارد علیه خبرنگاران و کارمندان رسانهای در همان اندازه سال ۱۳۹۸ باقی ماند و حتی شمار قربانیان دو برابر افزایش یافت.
افزون بر این، در سالی که گذشت روند معافیت از مجازات جرایم علیه خبرنگاران در پیمانه وسیع ادامه داشت، دسترسی خبرنگاران به اطلاعات نهادها و ادارات دولتی با محدودیت بیشتر همراه بود و حتی حکومت تلاش کرد قانون رسانه‌های همگانی را در وضعیت کنونی قابل قبول جامعه رسانهای کشور دانسته میشود، اصلاح و تعدیل کند که در پی مخالفت نهادهای حامی خبرنگاران و رسانه‌ها از طی مراحل این طرح منصرف شد.
عمیق‌تر شدن مشکلات اقتصادی رسانه‌ها و خبرنگاران به دلیل کاهش اعلان‌های تجارتی، کاهش کمک‌های بین‌المللی و البته محدودیت‌های و مشکلات ناشی از شیوع و گسترش بیماری کووید ۱۹، توقف فعالیت برخی رسانه‌ها، کاهش و برکناری کارمندان رسانه‌ها و یا کم شدن معاش آن‌ها به دلیل ادامه نابسامانی‌های اقتصادی ناشی از این وضعیت، از دیگر مسائل مهم در این سال بود.
برخوردار نبودن اکثر خبرنگاران از نظام بیمه درمانی و حق تقاعد، مشکلات اقتصادی خانواده‌های خبرنگاران جان باخته و یا خبرنگارانی که هنگام کار دچارآسیب شده، بیمار و یا برکنار شده‌اند، در نبود یک مکانیزم حمایتی از سوی رسانه‌ها و دولت، ادامه فعالیت مبهم و غیر شفاف صندوق مالی حمایت از خبرنگاران که همچنان در انحصار یک گروه باقی مانده است از دیگر مسائل عمده جامعه رسانهای در سال ۱۳۹۹ بود.
خلاصه گزارش
گزارش کنونی مرکز خبرنگاران افغانستان، شامل تشخیص مشکلات، چالش‌ها، آمار خشونت، تهدید، توهین و تحقیر و فشارعلیه خبرنگاران و رسانه‌ها در سال ۱۳۹۹ می‌باشد. این رویدادها بر مبنای یافته‌های نمایندگان این نهاد در ولایات مختلف کشور تهیه شده است و در بخش ویژه- شمارشگر رویدادها- در وب سایت مرکز خبرنگاران افغانستان به سه زبان فارسی، پشتو و انگلیسی درج شده و برای همه قابل دسترس می‌باشد.
مرکز خبرنگاران افغانستان در ۱۲ ماه گذشته، ۱۱۴ قضیه علیه خبرنگاران و رسانه‌ها که شامل کشته، مجروح، خشونت فیزیکی، تهدیـد، توهین و تحقیر، حمله و اعمال خراب کارانه علیه خبرنگاران و تاسیسات رسانهای، بازداشت و ربوده شدن میشود و همچنان ده ها مورد محدودیت در دسترسی به اطلاعات را در ولایات مختلف کشور ثبت کرده است. در سال ۱۳۹۹ در مجموع شمار رویدادها در مقایسه به ۱۱۶ مورد ثبت شده در سال ۱۳۹۸- دو مورد کمتر است- اما به لحاظ شمار قربانیان جامعه رسانهای سیر به شدت صعودی داشته است.
آمار به ثبت رسیده از سوی مرکز خبرنگاران افغانستان نشان می‌دهد که در ۱۲ ماه گذشته، چهار گزارشگر، دو مجری برنامه، سه کارمند بخش دوبله، یک کارمند تخنیک و یک کارمند بخش نقل وانتقال(راننده) رسانه در کشور بر اثر رویدادهای بیشتر تروریستی جان خود را از دست داده‌اند. این قربانیان شامل احمدخان نوید، مجری رادیو صدای غور، میر واحدشاه(ضمیر)امیری، گزارشگر و شفیق ذبیح، کارمند بخش تخنیک رادیو و تلویزیون خورشید، الیاس داعی، گزارشگر رادیو آزادی، ملاله میوند، مجری تلویزیون انعکاس و طاهرخان، راننده دفتر تلویزیون انعکاس، رحمت‌الله نیکزاد، گزارشگر آزاد، بسم‌الله عادل ایماق، گزارشگر و مدیر مسؤل رادیو صدای غور، و سعدیه سعادت، مرسل وحیدی، شهناز رؤفی، کارمندان بخش دوبله تلویزیون انعکاس میشود. جان باختگان که اکثریت آن‌ها جوان بودند، در شرایط بسیار سخت کار می‌کردند و تامین کننده هزینه‌های زندگی خانواده‌های خود بوده‌اند.
در سال ۱۳۹۹، حداقل ۱۶ خبرنگار و کارمند رسانه نیز در رویدادهای مختلف تروریستی و جنایی زخم برداشته‌اند. در این مدت، ۴۵ مورد تهدید، ۱۳ مورد لت و کوب، ۱۲ مورد توهین و تحقیر، ۸ مورد حمله (بیشتر مسلحانه)، ۶ مورد بازداشت و ۳ مورد ربوده شدن خبرنگاران و کارمندان رسانهای به ثبت رسیده است.
بر پایه گزارش مرکز خبرنگاران افغانستان، داعش در کشتن ۷ خبرنگار و کارمند رسانه، طالبان در ۳ مورد و افراد ناشناس در کشتن یک کارمند رسانه مظنون و یا متهم هستند. همچنان، در قضایای زخمی شدگان، داعش در ۷ مورد، افراد ناشناس در۵ مورد و گروه طالبان در۴ مورد متهم است.
در ۴۵ رویداد تهدید خبرنگاران و کارمندان رسانهای در سال ۱۳۹۹، در ۱۲ مورد مقام‌های دولتی/حکومتی، ۱۱ مورد طالبان، ۹ مورد افراد ناشناس، امنیت ملی ۵، پولیس ۳ و نمایندگان شورای ملی، شورای ولایتی، محافظان رئیس جمهور، (افسر) اردوی ملی و زورمندان هر کدام در یک مورد متهم می باشند. در ۱۲ ماه گذشته، ۱۳ رویداد لت و کوب نیز به ثبت رسیده است که در ۴ رویداد پولیس، در ۳ رویداد مقام‌های دولتی، محافظان یک نماینده ولسی جرگه در دو رویداد، نیروهای امنیت ملی، اردوی ملی و افراد ناشناس و زورمند هر کدام در یک مورد متهم هستند. در۱۲ رویداد توهین و تحقیر خبرنگاران، نیروهای پولیس ملی در ۷ مورد، امنیت ملی و افراد زورمند هر کدام در دو مورد و محافظان ریاست جمهوری در یک رویداد متهم هستند. همچنان در حمله علیه خبرنگاران، هفت مورد از سوی افراد ناشناس صورت گرفته است و در یک رویداد یک شخص زورمند متهم است. در رویدادهای بازداشت، مقام های محلی، پولیس وامنیت ملی هر کدام در دو مورد متهم هستند و در قضایای ربوده شدگان، تمام هر ۳ مورد از سوی طالبان صورت گرفته است و خبرنگاران از یک روز تا چند ماه در اسارت بوده‌اند.
آمار خشونت، تهدید، فشار بر خبرنگاران و رسانه ها به تفکیک در تمام هشت حوزه کشور
حوزه پایتخت(کابل): حوزه پایتخت که در این گزارش شامل ولایات کابل، پروان، پنجشیر، کاپیسا و میدان وردک میشود، شاهد حداقل ۴۰ رویداد علیه خبرنگاران و رسانه‌ها بوده است. این رویدادها شامل دو کشته(میرواحدشاه ضمیرامیری، گزارشگر و شفیق ذبیح، کارمند بخش تخنیک رادیو و تلویزیون خورشید در انفجار منتسب به داعش)، ۱۱ زخمی(داعش ۷، افراد ناشناس ۴)، ۱۱ مورد تهدید( مقام‌های دولتی ۳، افراد ناشناس ۳، طالبان ۲، نماینده شورای ملی۱، شورای عالی صلح ۱، زورمند ۱)، ۸ مورد لت و کوب( مقام دولتی ۳، نماینده شورای ملی ۲، پولیس ۱، شخص زورمند ۱، سرباز اردوی ملی ۱) ۳ مورد توهین و تحقیر خبرنگاران(پولیس ۲، شخص زورمند ۱)، ۴ مورد حمله مسلحانه( توسط افراد ناشناس) و یک مورد ربوده شده از سوی طالبان بوده است.
حوزه شمال: در این حوزه شامل ولایات بلخ، فاریاب، جوزجان و سمنگان میشود، ۱۲ رویداد از جمله زخم برداشتن چهار خبرنگار(طالبان)، ۴ مورد تهدید( مقام دولتی، افراد ناشناس، طالبان و سرباز اردوی ملی، هر کدام یک مورد)، یک مورد بازداشت( ازسوی پولیس)، یک مورد توهین و تحقیر(توسط یک شخص زورمند)، حمله مسلحانه به یک رسانه محلی(افراد ناشناس) و یک مورد ربوده شدن(از سوی طالبان) به ثبت رسیده است.
حوزه شمال شرق: در این حوزه که شامل ولایات بدخشان، تخار، بغلان و کندز میشود، ۱۱ رویداد گزارش شده است. از این تعداد، ۴ رویداد تهدید ( طالبان ۲، افراد ناشناس ۱، پولیس ۱) بوده است. افزون براین، در ۱۲ ماه اخیر، ۳ رویداد لت و کوب (پولیس ۲، فرد ناشناس ۱) به ثبت رسیده است. همچنین در این مدت، ۲ حمله( حمله گروهی به یک رسانه با تحریک و توسط یک شخص زورمند، حمله مسلحانه به یک خبرنگار از سوی افراد ناشناس)، یک قضیه تحقیر و توهین خبرنگار و ربوده شدن یک خبرنگار از سوی طالبان گزارش شده است.
حوزه جنوب: در این حوزه که شامل ولایات قندهار، هلمند، ارزگان، زابل و نیمروز میشود، ۱۳ رویداد به ثبت رسیده است که شامل یک مورد قتل هدفمند( الیاس داعی گزارشگر رادیو آزادی) و زخمی شدن یک گزارشگر می‌باشد که هر دو مورد به طالبان نسبت داده شده است. در سال ۱۳۹۹، حداقل ۶ رویداد تهدید (مقام‌های دولتی ۳، یک نماینده شورای ولایتی، افراد ناشناس و طالبان هر کدام در ۱) گزارش شده است. در این مدت، ۲ رویداد بازداشت خبرنگاران ( پولیس و امنیت ملی) و ۳ رویداد توهین و تحقیر خبرنگاران (پولیس) در شمارشگر رویدادهای مرکز خبرنگاران افغانستان درج شده است.
حوزه جنوب شرق: در حوزه جنوب شرق که شامل ولایات خوست، پکتیا، پکتیکا، لوگر و غزنی میشود ۱۲ رویداد گزارش شده است. این رویدادها شامل یک کشته(رحمت‌الله نیکزاد، خبرنگار آزاد در حمله هدفمند منتسب به طالبان)، ۷ مورد تهدید( طالبان ۳، امنیت ملی ۲، پولیس و محافظان رئیس جمهور هر کدام یک مورد)، دو رویداد لت و کوب( پولیس و امنیت ملی)، یک رویداد بازداشت توسط امنیت ملی، و یک قضیه توهین و تحقیر خبرنگار از سوی یک زورمند می‌باشد.
حوزه غرب: در حوزه غرب که شامل ولایات هرات، بادغیس و فراه میشود ۸ رویداد در سال ۱۳۹۹ به ثبت رسیده است. در این سال، ۷ رویداد تهدید( امنیت ملی ۳، طالبان ۲، افسر اردوی ملی ۱، فرد ناشناس۱) گزارش شده است. در این مدت یک رویداد توهین و تحقیر خبرنگار از سوی فردی زورمند نیز به ثبت رسیده است.
حوزه شرق: حوزه شرق که در برگیرنده ولایات ننگرهار، لغمان، کنر و نورستان می‌باشد، در مقایسه با سایر ولایت کشور وضعیتی به مراتب بدتر را تجربه کرد. در سال ۱۳۹۹ حداقل ۹ رویداد در این حوزه به ثبت رسیده است که شامل قتل هدفمند پنج کارمند رادیو و تلویزیون انعکاس( ملاله میوند، مجری و گزارشگر و طاهرخان، راننده تلویزیون انعکاس، سعدیه سادات، مرسل وحیدی و شهناز رؤفی، کارمندان بخش دوبله تلویزیون انعکاس) در حمله‌های هدفمند منتسب به داعش می‌باشد. افزون براین، در ۱۲ ماه گذشته، یک مورد تهدید از سوی افراد ناشناس و یک مورد تهدید از سوی طالبان، بازداشت یک خبرنگار( به دستور یک مقام محلی) و توهین و تحقیر یک خبرنگار( توسط پولیس) در این حوزه گزارش شده است.
حوزه مرکز: حوزه مرکز که در این گزارش شامل ولایات بامیان، غور و دایکندی میشود و به طور معمول از امنیت نسبی برخوردار است، ۹ رویداد علیه خبرنگاران و رسانه‌ها به ثبت رسیده است. این رویدادها در برگیرنده دو مورد کشته( جان باختن احمدخان نوید مجری رادیو صدای غور بر اثر یک تیراندازی مشکوک و قتل هدفمند بسم‌الله عادل ایماق مدیر مسؤل رادیو صدای غور در حمله منتسب به طالبان) می‌باشد. در سال ۱۳۹۹، ۴ مورد تهدید خبرنگاران( مقام‌های محلی۲، پولیس۲) نیز در این حوزه گزارش شده است. همچنان، یک رویداد بازداشت موقت خبرنگار به دستور یک مقام محلی و یک مورد حمله مسلحانه از سوی افراد ناشناس و توهین و تحقیر یک خبرنگار توسط محافظان رئیس جمهور به ثبت رسیده است.
پیشرفت‌ها، مشکلات و چالش ها
در سال ۱۳۹۹ رویکرد حکومت در راستای بهبود وضعیت و نگرانی‌های امنیتی خبرنگاران، تا حدودی با پیشرفت‌هایی همراه بود اما به هیچ‌‌وجه رضایت بخش نبوده است. این تلاش‌ها بیشتر در بخش بررسی خشونت‌ها و تهدیدهایی که در جریان سال رخ داد، متمرکز بوده است که از طریق کمیته مشترک حکومت و رسانه‌ها و توسط کمیته‌های ویژه‌ای که در وزارت امور داخله و امنیت ملی وجود دارد، و همچنان لوی سارنوالی پیگیری شده است. لوی سارنوالی میگوید به بخش عمده قضایایی که به این نهاد ارجاع داده شده رسیدگی شده است اما واقعیت چیزی دیگری است و ادعاهای رسیدگی به رویدادهای گزارش شده علیه خبرنگاران و رسانه‌ها به ویژه قضایای کشته شدگان و قتل‌های هدفمند در سال جاری، حقیقت ندارد. اظهارات مقام‌های محلی و امنیتی در مورد چگونگی پیشرفت در این زمینه ضد و نقیض بوده است و اکثر پرونده‌های قربانیان در سال جاری همچنان در مراحل ابتدایی قرار دارد. در مجموع در دو دهه اخیر حداقل ۱۲۱ مورد قتل و یا کشته شدن خبرنگاران و کارمندان رسانهای در کشور از سوی مرکز خبرنگاران افغانستان به ثبت رسیده که بنابر آمار لوی سارنوالی، به بیشتر از به ۲۵ درصد این قضایا رسیدگی شده است و در موارد باقی‌مانده، یا عاملان کشته شده و یا اکثر آن‌ها عضو گروهای طالبان و داعش بوده‌اند و دولت به آن‌ها دسترسی ندارد.
ارزیابی مرکز خبرنگاران افغانستان نشان می‌دهد که میزان بالای خشونت و تهدید خبرنگاران و کارمندان رسانهای به ویژه دو برابر شدن قتل‌های هدفمند علیه خبرنگاران کارمندان رسانهای و ناامنی گسترده در یک سال گذشته در حالی که فرهنگ معافیت از مجازات جرایم علیه خبرنگاران همچنان حکمفرماست، به افزایش خودسانسوری، محدودیت تردد، گوشه‌گیری و یا خروج شماری از خبرنگار و کارمند رسانهای در یک سال اخیر از کشور منجر شده است.
در زمینه در دسترسی به اطلاعات در کشور، محدودیت‌هایی که از قبل وجود داشت در یک سال اخیر به ویژه در نهادهای امنیتی، نظامی و مالی واقتصادی تشدید شده است. شماری از خبرنگاران در ولایات مختلف کشور به مرکز خبرنگاران افغانستان گفته‌اند که تشدید محدودیت در دسترسی به اطلاعات، عرصه را برای کار بهتر و حرفه‌ای آنان تنگ‌تر کرده است.
مشکلات اقتصادی، مسأله عمدهای است که رسانه‌ها و خبرنگاران در یک سال گذشته با آن مواجه بوده‌اند. این وضعیت با کاهش کمک‌های بین‌المللی به افغانستان و همچنان کاهش اعلان‌های تجارتی رسانه‌ها که تحت تاثیر اوضاع بد اقتصادی کشور و البته شیوع و همه‌گیری بیماری کووید ۱۹، تشدید شده است، . یافته‌های مرکز خبرنگاران افغانستان نشان می‌دهد که در سالی که گذشت، تعدادی از رسانه‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی از فعالیت بازماندند و یا به کاهش شدید شمار کارمندان و یا کاهش سطح معاش آن‌ها روی آوردند. افزون براین، در ۱۲ ماه گذشته، جامعه رسانهای که وجود شرایط ناگوار اقتصادی و همچنان نگرانی صحی ناشی از شیوع کرونا به فعالیت‌اش ادامه داد، حداقل ۹ نه عضو خود را بر اثر ابتلا به کرونا و یا عوارض ناشی از بیماری کووید ۱۹ از دست داد.
نبود بیمه‌های صحی و کاری و یا حق تقاعد برای خبرنگاران و کارمندان رسانهای از دیگر مشکلات عمدهای است که در سال ۱۳۹۹ نیز وجود داشت و همچنان حل نشده باقی ماند. تا اکنون، به جزء چند رسانه معدود، اکثر رسانه‌ها اقدامی در جهت بیمه کارمندان‌شان انجام نداده‌اند.
ادامه فعالیت مبهم و غیر شفاف صندوق مالی حمایت از خبرنگاران که همچنان در انحصار یک گروه باقی مانده است، از دیگر مسائل عمده جامعه رسانهای در سال ۱۳۹۹ بوده است. این صندوق از کمک‌های مالی هنگفت حکومت برخوردار بوده است و طبق قانون باید با نظارت کمیته مشترک حکومت و رسانه‌ها(فدراسیون نهادهای خبرنگاری) کار کند اما با وجود نگرانی جدی اعضای کمیته مشترک، ابهام و نبود شفافیت در کارکرد این صندوق برطرف نشده است.
با وجود مشکلات متعدد امنیتی و اقتصادی، و ده‌ها مورد رویداد علیه خبرنگاران و کارمندان رسانهای به ویژه قربانیانی که جامعه رسانهای کشور در سال ۱۳۹۹ داشت، کارهای چشم‌گیر و نوید بخشی نیز در این سال صورت گرفته است. در سالی که گذشت چندین رسانه جدید از جمله رادیو و تلویزیون آیلر در تخار، رادیو نوروز در هرات، تلویزیون پیوستون در ارزگان، روزنامه راه ماندگار در کابل ایجاد و رادیوهایی بانو و صدای زن با مدیریت زنان در فراه ایجاد و فعالیت خود را آغاز کردند.
در ماه سرطان سال ۱۳۹۹، همزمان با تشدید تلاش‌ها برای صلح در افغانستان و نگرانی از احتمال عفو افراد متهم به ارتکاب جرایم علیه خبرنگاران، مرکز خبرنگاران در نامه‌ای سرگشاده خطاب به محمد اشرف غنی رئیس جمهور که از سوی بیش از ۲۰۰ خبرنگار از سراسر کشور امضاء شد، خواستار پایان دادن به فرهنگ معافیت از مجازات جرایم علیه خبرنگاران و کارمندان رسانهای گردید. در پی این دادخواهی، رئیس جمهور از کمیته مشترک حکومت و رسانه‌ها خواست تا شکایت از کم‌کاری و نگرانی‌های مطرح شده در نامه را بررسی کرده و گزارش خود را منتشر کند. هر چند در نهایت گزارش کمیته مشترک مورد قناعت مرکز خبرنگاران افغانستان نبود اما حداقل باعث شد که نتیجه کارکرد کمیته در زمینه رسیدگی به پرونده‌های جان باختگان جامعه رسانهای در دو دهه اخیر مشخص شود.
این گزارش نشان دهنده پیشرفت بسیار کند دولت/حکومت در رسیدگی به فرهنگ معافیت از جرایم علیه خبرنگاران بود و در عین حال در ماه‌های بعد از آن حمله‌های هدفمند علیه خبرنگاران و کارمندان رسانهای در کشور نیز سیر به شدت صعودی گرفت و قربانیان زیادی بجا گذاشت. با درنظرداشت این وضعیت، مرکز خبرنگاران افغانستان تلاش کرد این دادخواهی را در سطح بین‌المللی ادامه دهد. در ماه حوت نامه‌ای سرگشاده به اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد نوشته است که از سوی ۴۰ سازمان حامی خبرنگاران و رسانه‌ها از سراسر جهان امضاء شد و مورد حمایت قرار گرفت.
در نامه مرکز خبرنگاران افغانستان به شورای امنیت سازمان ملل آمده است که با درنظرداشت افزایش حمله‌ها و تهدیدها علیه خبرنگاران و رسانه‌ها در افغانستان، لازم است شورای امنیت ملل متحد و نمایندگی سیاسی سازمان ملل در افغانستان(یوناما) مطابق با قعطنامه ۲۲۲۲ شورای امنیت و یا سایر مصوبه‌های سازمان ملل متحد از جمله برنامه عمل سازمان برای مصونیت و موضوع معافیت از مجازات جرایم علیه خبرنگاران، از جوانب دخیل در جنگ افغانستان بخواهد به خشونت علیه خبرنگاران پایان دهند.
در نامه تاکید شده است که شورای امنیت باید تلاش‌های خود را برای محافظت از خبرنگاران در افغانستان افزایش دهد و به ویژه در همکاری با حکومت افغانستان برای پایان دادن به معافیت از مجازات جرایم علیه خبرنگاران به صورت جدی اقدام کند. افزون براین، در صورت هر گونه تغییر احتمالی سیاسی در نتیجه گفتگوهای صلح، شورای امنیت باید از تمام قدرت دیپلماتیک خود برای اطمینان از حمایت از آزادی رسانه‌ها و امنیت خبرنگاران و کارمندان رسانهای به عنوان گروهی از غیرنظامیان در افغانستان که در معرض تهدید و خشونت هستند، استفاده کند.
مشروط ساختن حمایت مالی بین‌المللی به تعهدات حکومت افغانستان به حفاظت از آزادی رسانه‌ها، و تشویق جامعه جهانی به تقویت حمایت عملی و قابل دسترس برای خبرنگاران و کارمندان رسانهای در معرض تهدید مانند تردد امن، پناهگاه و کمک‌های صحی، از دیگر خواست‌های عمدهای بود که در نامه سرگشاده به شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح شد.